Rak płaskonabłonkowy

Rak płaskonabłonkowy (Squamous cell carcinoma – SCC) skóry występuje rzadziej niż rak podstawnokomórkowy.
Cechuje się on szybszym tempem wzrostu. Częściej niż BCC daje przerzuty, co za tym idzie wiąże się z wyższą śmiertelnością. Występowanie przerzutów zależne jest od lokalizacji oraz wielkości zmiany.
Im mniejsza zmiana, tym spada prawdopodobieństwo obecności przerzutów odległych. Rak płaskonabłonkowy podobnie jak rak podstawnokomórkowy ma tendencje do naciekania sąsiadujących tkanek, czyli wrastania komórek nowotworowych w głębsze warstwy skóry,

a następnie niszczenia innych bliskich narządów. Podobnie jak w przypadku raka podstawnokomórkowego najważniejszym czynnikiem rozwoju SCC jest promieniowanie ultrafioletowe. Wśród innych przyczyn prowadzących do tworzenia się raka kolczystokomórkowego skóry są niegojące się owrzodzenia oraz wcześniejszy rak skóry u pacjenta lub u członka jego rodziny. Osoby z obniżoną odpornością – biorcy przeszczepów, chorzy na AIDS są również grupą podwyższonego ryzyka rozwoju raków skóry. Rak kolczystokomórkowy często przybiera postać zmiany o charakterze dobrze odgraniczonego guzka o złuszczającej, zrogowaciałej powierzchni, czasami lekko podkrawiającym.